Canyoning in de Jura

Prachtalternatief dicht bij huis

Wat moet een canyonist met een plat pays zoals België? Weinig. Maar op amper zes à zeven uur rijden liggen er twee mooie gebieden vol canyons: de Jura en l?Ain. Deze twee gebieden zijn ideaal voor een lang weekendje uit.

Laten we beginnen met de Jura, een gebied dat ten zuidoosten ligt van Dijon. De topo telt er 22 canyons en watervallen. Twee canyons steken met kop en schouders boven de rest uit: de Cascades du Grosdar en de Gorges du Flumen. Beide liggen in de onmiddellijke omgeving van St Claude, de hoofdstad van het departement Jura. Wel jammer dat de schoonheid van de Jura niet weerspiegelt wordt in zijn hoofdstad. Maar dat geeft niets. Après-tout zijn we er voor de canyons. Verder zijn er de Coiserette, La Blenière, Bief de la Goulette en de Ruisseau de Pissevieille. De uitrusting van de hier beschreven canyons is in principe goed.

De Cascades du Grosdar heeft alles om elke canyoningliefhebber tevreden te stellen: indrukwekkende rappels, glijbaantjes en sprongen. Het eerste gedeelte is open en verticaal. Hoogtepunt daar is de waterval van 70 meter. Het tweede gedeelte is nauw en een aaneenschakeling van kleine watervallen.
Wie van grote rappels houdt, komt in het eerste gedeelte absoluut aan zijn trekken. Kort na het vertrek bots je al op een waterval van 25 meter. Mooi maar niet zo indrukwekkend als wat 100 meter verder volgt. De tweede waterval is meteen het paradepaardje van deze canyon: De queue de cheval met een vrije rappel van 50 meter. Hij dankt zijn naam aan het feit dat het water bij een redelijk debiet eerst op een tien meter lager gelegen plateau te pletter valt, om dan in de vorm van een paardenstaart naar beneden te storten. De waterval ligt ook in het midden van een gigantische cirque, wat een extra adembenemend uitzicht oplevert.
De afdaling doe je in twee keer. Vanaf het ankerpunt links bereik je 15 meter lager een richel met een mooie relais, waar je beschut bent van het water. Opgelet, hier kan maximum drie man staan, nu ja staan, het is eerder hangen. Vandaar is het nog 55 meter te gaan, waarvan 50 meter bengelend in de lucht, terwijl het water naast jou naar beneden dondert.
Het verticale gedeelte eindigt met een C30, eveneens met vertrek in overhang. De toegang tot de relais is vrij glad en met hoog debiet lijkt het best aangewezen een main-courante te installeren.

Het tweede gedeelte kan niet méér verschillen van het voorgaande. Een nauwe frisgroene kloof met een aaneenschakeling van kleine bassins, goed voor glijbaantjes en sprongen. Dit gedeelte is zeer ludiek en leuk voor debutanten of kinderen. Wie de canyon na het privé-domein op de rechteroever verlaat (échappatoire rechts door het bos), hoeft zelf geen touw mee te nemen. Wie echter de canyon door het tweede nauwe gedeelte volgt (met zeer leuke sprongetjes), botst na in totaal 4 uur op de laatste waterval (C25), ook wel de queue d?Ane (ezelstaart) genoemd.

 

 

 

 

 

 

De Gorges du Flumen liggen in de vallei naast die van de Grosdar. De canyon is een aaneenschakeling van korte rappels van 3 tot 21 meter in een groen en bosrijk kader. Deze omgeving maakt onmiskenbaar deel uit van de charme van de canyon. Net als nagenoeg alle canyons in de Jura is de Flumen vrij open. Alleen ter hoogte van enkele watervallen kan het zeer smal worden. Om de eerste rappel te bereiken moet je overigens door een tunnel onder een oude graanschuur.

Ook is het jammer dat de bassins te ondiep zijn om te springen. Wij telden er één sprong en één glijbaan. De canyon eindigt na circa drie uur en een half met een C21 die, als er enig debiet staat, indruk maakt. Het venijn zit ?m hier immers in de staart. Door zijbeekjes en ondergrondse aanvoer is het debiet van de laatste waterval tot 5 keer het debiet van bij de start. De relatief makkelijke afdaling kan bij een hoog debiet zeer sportief tot zelfs onmogelijk worden.

Rond St Claude liggen er verder nog wat kleine pareltjes. Vooreerst vormt de rivier Tacon onder het dorpje Coiserette de gelijknamige canyon. De Coiserette is een buitenbeentje in de Jura. Het is immers, in tegenstelling tot andere canyons in de streek, een zeer nauwe canyon met nagenoeg geen echappatoires en veel passages door het water. Na een C20 en C8 gaat het in de kloof vrij horizontaal. Het hoogteverschil bedraagt 100 meter. Volgens de topo zijn er mooie sprongen mogelijk. Franse canyonliefhebbers verzekeren al wie het horen wil dat deze canyon bij de mooiste van de streek hoort maar omdat hij zo nauw is en omwille van de vele waterpassages is het aangeraden deze in een droge periode af te dalen. Duurtijd twee uur.

Aan de ander kant van St Claude vinden we de Cascades de la Blenière. Ook dit is een korte canyon (2 uur), ditmaal eindigend met een rappel van 32 meter. De eerste drie watervallen (C13, C8, en C4) liggen een eindje van elkaar. Naar het einde toe volgen de rappels elkaar meteen op in een steil en nauw gedeelte. Een echappatoire is er niet. De watervallen, een C5, C8, C5, C8 en C5 leidden naar de waterval van dertig meter. De afdaling van de slotwaterval is plein gaz, zeker in periodes van regen. Na driekwart afdaling moet je door een bassin van een goede meter diep terwijl de douche onverbiddelijk op uw helm ranselt. Door de gladheid van de wand van dit bassin passeert niet iedereen dit obstakel even elegant.

De Bief de la Goulette is een ideale initiatiecanyon. Deze canyon in turfsteen duurt nauwelijks anderhalf uur. De regenachtige periodes, lente en herfst, zijn de periodes bij uitstek om deze canyon op te zoeken. De bassins zijn er ondiep en de rappels makkelijk. De start ligt maar een half uurtje stappen van het eindpunt waar je de auto?s kan parkeren. Er zijn slechts weinig canyons waar je zo?n mooie opbouw van moeilijkheidsgraad hebt, als hier, met achtereenvolgens rappels van 12, 15, 23 en 30 meter. De watervallen zijn helemaal niet steil en de grip is goed. De twee keer dat wij de canyon deden (april 2003 en mei 2005), scheen er volop een warme lentezon. Wat wilt een mens nog meer?

Water misschien! De Ruisseau de Pissevieille heeft alles om een leuke canyon te zijn. Deze vijf en een half uur durende canyon telt 21 rappels waarvan één overhangende van 55 meter in een schitterend decor. Onderweg zijn er nog een paar mooie rappels van 22 en 25 meter omgeven door een prachtig bos. Na een lange vochtige periode kan je niet om de Pissevieille heen. Maar zelfs in mei 2005 na een week regenen bleef de C55 beperkt tot wat sproeiwerk terwijl de eerste rappels boven volledig droog stonden. Na verloop van tijd verscheen er dan toch water, zodat de C22 en C25 alsnog de naam van waterval waardig waren. Een bassin liet zelf een sprong van 5 à 6 meter toe. De finale rappel van 55 meter kan je omzeilen. Boven de C12 die naar het plateau van de 55 meter leidt, is er een brugje over het riviertje.
Het is trouwens af te raden de navette te doen. Die duurt veel te lang. Te voet naar boven gaan is sneller. Van de parking onderaan raak je via een boswegje op een wandelweg boven de grote waterval en voorbij het brugje leidt een steil pad aan de rechterkant naar het begin van de canyon.

Verblijven in de Jura deden we in de gîte La pourvoirie in het gehucht Les Moussières en op de prima gelegen Camping Municipal in St Claude.

Dietger Geeraert
Met dank voor de foto?s aan Kurt Schrauwen 

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren