De roep van de Tre Cime di Lavaredo

Beelden om de bergen te sublimeren

We hoeven Jean-Louis Wertz niet meer voor te stellen. Niet alleen is hij een uitstekend fotograaf, ook heeft hij zich al meerdere malen bewezen tijdens beklimmingen, zoals vorig jaar in Venezuela. Door zijn dubbele passie heeft hij in elke hoek van de wereld al nieuwe rotsen en bergen kunnen ontdekken. Zijn reizen staan synoniem voor nieuwe avonturen, gekheden en ongeziene verhalen. Jean-Louis zal zijn getuigenissen van de meest intense klimsportmomenten regelmatig met Belclimb delen. Zijn fototoestel zal ons door zijn vele reizen gidsen. Een eerste indruk geeft hij met de Tre Cime in de Dolomieten van Italië.

Jean-Louis...

Ziedaar een plek die u doet dromen door zijn oogstrelende vormen en een onvermijdbare, bedwelmende magie. Een plek, gesculpteerd uit de rots, die al zoveel klimmers inspireerde tot allerlei soorten beklimmingen, van artif tot vrij, met snelheidsrecords of in ver vervlogen tijden, toen vallen nog uit den boze was. De Dolomieten, eenvoudige bergtoppen die zo toegankelijk lijken maar die oplopen tot 2999 meter met impressionante wanden van 500 meter!

Natuurlijk inspireert een dergelijke omgeving ook de fotograaf die ik ben. Een jaar geleden besloot ik, na enige goede raad van mijn collega-fotograaf Werner Van Steen ingewonnen te hebben, de 1000 kilometer die me scheidt van de Tre Cime of Drie Zinnen te overbruggen. De weersverwachtingen waren helder met een kleine laag sneeuw, twee ingrediënten voor een mooie oogst aan beelden. Als ik voor een reportage vertrek let ik er specifiek op te vertrouwen op mijn intuïtie, zelfs als de weersvoorspellingen wat twijfelachtig zijn. Ik ga er niet van uit dat er een goed, uniek moment is om foto’s te maken. Ik dicht mijn inwendig stemmetje een groot belang toe, een stemmetje waarvan ik weet dat het me toelaat om me in harmonie met de omgeving te brengen.
Na twee dagen rijden stop ik mijn busje op de parking net achter de Tre Cime, op 30 minuten wandelen van het uitzichtspunt waar ik mijn eerste foto’s maak. Er heerst een sfeer die doet denken aan «Yosemite» waar je je vanuit je voertuig al snel in een magisch decor kan wanen. Ik ben in feite niet al te fier op deze fast-food beleving van de bergen maar mijn werkschuwe kant was tevreden gesteld.

En hop, met mijn materiaal ingepakt ging ik slapen aan de voet van deze drie wanden die je doen dromen. Gelukkig was ik alleen (met Pilou, onze familiekat) want ik zou niet lang hebben kunnen wachten om deze wanden te beklimmen. Daar zijn op zich is een roep om deze toppen te veroveren. Hoewel ik geen enkele top een verovering waard vind, wat telt is de ervaring van het ogenblik en niet de ervaring van iets finaals.
Een deel van mijn foto’s maakte ik gedurende de nacht dankzij flikkerende sterren en een stralende maan. Een ander deel maakte ik overdag bij de minste speling van het licht. Eén van mijn grote moeilijkheden in het leven is het opstaan ‘s ochtends. Hoe laat moet ik op, rekening houdende met mijn voorliefde voor uitgebreide ochtenden? Mijn wekker stond om 5u en de opening van mijn tent was op de wanden gericht. Toen ik mijn hoofd uit de tent stak om te kijken hoe ver de zon stond met zijn tocht aan de oostelijke horizon bleek het te vroeg te zijn! Hopla, 10 minuten snoozen. Maar er is altijd dat moment waarop mijn waken het verliest van het slapen en... al 6u10. Verdorie, het is het moment! Ik spring uit mijn slaapzak, plaats mijn toestel op het statief en clic, clic. Waar zijn mijn handschoenen? Het is verdomd koud. Zie me hier nu, dermate overgeleverd aan het ritme van het licht dat ik het ontbijt vergeet. Het is op zo’n momenten dat ik altijd opnieuw denk dat ik toch vaker vroeg uit de veren zou moeten!
Zo kon ik eindelijk genieten van deze drie mythische wanden van de Dolomieten. De droom is verwezenlijkt maar de betovering blijft duren.

In enkele lijnen en enkele foto’s het goed gevoel dat je ervaart als je net als ik kan genieten van een op- en ondergaan van de zon aan de Tre Cime. Ik wens jullie, mijn beste lezers, dat je ooit de kans krijgt om deze tot UNESCO werelderfgoed geklasseerde locatie te bezoeken.

Jean Louis Wertz

 

Meer weten

• Plaats: Tre cime / Drei Zinnen natuurpark in de provincie Bolzano, 176km ten noorden van Venetië, Italië
• Wegbeschrijving: Langs het dorp Sesto met de wagen, bus of trein.
• Periode: Het hele jaar door maar het park sluit zijn toegangswegen voor auto’s vanaf 1 november

 

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•