Loïc Timmermans

Klimrecord-verslinder

14 oktober 2010,

Half september wist Loïc Timmermans (15 jaar) beslag te leggen op de zilveren medaille van het Wereldkampioenschap Jeugd in Edinburgh. Vlak na deze topprestatie strikten we hem voor een interview. Ondertussen bleek, begin oktober, dat Loïc zich deze zomer echt wel naar een ander niveau trainde want er volgde nu ook winst in de European Youth Series in Veliko Tarnovo. Loic over het WK, het team, rots en hoe hij de sport beleeft:

Belclimb: Proficiat met uw tweede plaats in Edinburgh. Hoe beleefde je het weekend?

Loïc: De kwalificaties verliepen heel vlot. Waar anderen moeite hadden passeerde ik vlot. Ik startte pas als 54 en had dus meer dan voldoende tijd om de route (flash geklommen, nvdr.) goed te bestuderen. Ik wist exact wat te doen in de laatste bewegingen. De tweede route was dan ook nog eens zeer gemakkelijk wat zichtbaar was aan de vele tops.

Ik trok naar de halve finales op een voorlopige eerste plaats en wist me dan ook bij de besten. Toch was er een stevige portie stress maar het opgedane vertrouwen won. Ik lukte erin om de route te toppen en dat verliep zelfs van een leien dakje. Geen evidentie en dus was de moraal voor de finales optimaal.

In de finale vocht ik dan ook heviger dan ooit. Ik had meer vertrouwen maar van winst durfde ik nog niet dromen. Iedereen heeft in de finale evenveel kans om te winnen. Ik moest als laatste klimmen en het gejuich van het publiek maakte duidelijk dat er al goede prestaties geleverd waren. Toen ik na mijn val Sébastien Berthe twee vingers zag opsteken wist ik me geklopt door de beste.

Deze zomer heb je best wel een hoop goede ervaringen opgedaan aan de rotsen. Je klom twee 8c’s en liet nog wel andere prestaties noteren. Het lijkt wel alsof in de vorm van je leven bent. Kan je nog wel stijgen in niveau en wat maakt dan het verschil?

A vue kan ik nog veel evolueren. Het is tof en leerrijk om à vue te trainen en zonder pauze te moeten improviseren en corrigeren. Ik heb niet de indruk het laatste jaar op wedstrijd stevig geëvolueerd te zijn maar alles speelt zich in het hoofd. Sterker dan een paar maanden terug ben ik niet maar het vertrouwen is er nu pas bij gekomen.

Is er voor jou een verschil tussen rotsklimmen, indoorklimmen en wedstrijdklimmen?

Er is geen vergelijking mogelijk. Rostklimmen staat voor mij gelijk aan vakantie, evolueren en ontdekken en wordt zeker niet ingepland enkel en alleen maar in functie van het wedstrijdklimmen. Aan wedstrijden neem ik dan weer deel omdat het tof is betere prestaties te betrachten. De evolutie zien en oude tegenstanders steeds weer tegenkomen maakt het zo uniek.

Wat vind jij van de ‘rats de laboratoire’, de klimmers die enkel in zaal trainen?

Ik denk dat iedereen zijn mening heeft over zaalklimmen en rotsklimmen maar ik denk toch dat deze mensen vlugger, dan de mensen die de beide afwisselen, gedemotiveerd zullen worden. Ik ben doorheen het jaar misschien ook een heel klein beetje een 'rat de laboratoire' maar ik ben wel supergemotiveerd en weet dat ik tijdens de vakantie volop kan rotsklimmen.

Na Raphaël Fernandez, Mathilde Brumagne, uw broer Michaël en Jérôme De Boeck ben je de zoveelste klimmer, waar we het al nuttig van geacht hebben een interview aan te wijden, wiens naam onlosmakelijk verbonden is met Christophe Depotter. En net op het moment dat jij doorbreekt met WK-zilver en Series-goud slaagt Mathilde er in wereldbekerzilver binnen te halen. Wat is Chris zijn rol in jullie succesverhaal?

Chris begeleid me al van in het begin. We trainen al 7 jaar samen en hij is degene die me door en door kent en in wie ik 100% vertrouw. Hij zal niet zonder reden zaken zeggen of doen en dat loont.

Hoe komt het dat je deze sport zo graag beoefent?

Ik zat, dankzij mijn broer Michaël, onmiddellijk in het sportklimmen. Het lijkt alsof ik er in geboren ben. Ik proefde ook van andere sporten, bijvoorbeeld tennis, maar die fascineerden me niet zo. Als ik twee rustdagen heb is het enige wat ik wil doen gaan klimmen. Ik heb er nooit genoeg van. Tenzij… enkel als ik me te lang alleen moet trainen, zonder trainingspartner of trainer, kan het wel eens beginnen doorwegen. De afgelopen zomer trainde ik veel samen met Mathilde en dat motiveerde enorm. En ik denk dat andere klimmers hiermee instemmen.

Zowel Michaël als jij hadden beiden de kans de lagere school in het Nederlands te volgen. Hoe beleef jij als tweetalige de sfeer in het Belgisch Team?

De sfeer is beter en beter omdat iedereen elkaar nu kent en in de wedstrijden moedigt iedereen elkaar aan. Het is grappig om te zien hoe Franstaligen en Nederlandstaligen proberen te praten met elkaar. Er is dus echt een geweldige sfeer.

En nu even advocaat van de duivel: Heb je, als jongere, naast het klimmen nog voldoende tijd om van het leven te genieten of is een volledige toewijding vereist?

Ik heb mijn leven als klimmer en heb mijn leven als student. In beide heb ik vrienden en in beide krijg ik meer dan voldoende kans om me uit te leven. Mijn vrienden weten dat ik al eens vaker weg ben voor een wedstrijd en dat ik er niet steeds kan zijn maar ze steunen me ten volle in mijn leven als klimmer.

Sponsors : Petzl, 5.10, Stone Age, CAB

Tijl

De site van Loïc Timmermans

(3)

Drukken