El Gigante

Bert Van Lint opent big wall in Mexico

21 juli 2002,

Eerder dit jaar verbleef Bert Van Lint in het verre Mexico, een land dat (nog) niet erg bekend is om het potentiëel aan rotsklimmen.
Samen met Lucas Laeser (Mexico) en Peter Baumeister (Duitsland) opende hij een nieuwe sportklimroute op El Gigante: Logical Progression.

Belgian Climbing Network: Bert, waarom blijf je niet gewoon in ons eigen land, waar toch wel wat te beleven valt op klimgebied?
Bert Van Lint: Ik bezocht eerder Thailand en Zuid-Afrika, Amerika zou het derde continent worden waar ik zou klimmen, vooral omdat het een ideale winterbestemming is om te klimmen, zeker als je er niet over een wagen kan beschikken. Mexico beleeft momenteel trouwens een boom op het vlak van sportklimmen. Er worden regelmatig nieuwe routes geopend, ook in hogere niveau's.
Mijn idee was om een half jaar lang door Noord- en Midden Amerika te reizen, van Hueco Tanks naar Mexico en ginder Peter en Lucas te vervoegen.

BCN: Vanwaar het idee om op El Gigante een nieuwe route te openen?
BVL: Enkele jaren terug leerde ik Peter kennen in Siurana. Toen ik in Zuid-Afrika was, liep ik hem terug tegen het lijf en een half jaar later in Russan was hij er ook terug... Peter en Lucas openden vorig jaar een nieuwe route in Basaseachi, de uitvalsbasis voor El Gigante.
De kwaliteit van het eindproduct, de route, was heel belangrijk voor ons. We wilden vooral een mooie route achterlaten.

BCN: Is El Gigante gemakkelijk bereikbaar of moet je er eerst een dagenlange trekking voor ondernemen?
BVL: De wand is heel gemakkelijk bereikbaar, vanuit het dorp is het slechts een wandeling van 4 uur. We vonden ook een goede gids die ons naar de top van de wand bracht. Ondertussen hakten we een pad uit waarlangs we de portages konden doen.

BCN: De route werd van bovenuit geopend. Waarom niet langs de klassieke weg, van onder uit?
BVL: We wisten dat de kwaliteit van de rots niet altijd even schitterend was. We hadden geen zin in risicovol artificiëel klimmen en in tussentijd behaken én we konden de top van de wand heel eenvoudig bereiken om langsdaar naar beneden toe te werken.
Achteraf bleek dit trouwens een goede keus want we hebben heel veel losse rotsblokken uit de route moeten verwijderen die anders het reeds behaakte deel van de route konden beschadigen.

BCN: Wie financierde het project? 26 touwlengtes behaken kost een hoop geld.
BVL: Peter had in Arco voor een prikje (800 USD) 70 kilogram steel bolts kunnen kopen. De boormachines konden we gelukkig lenen. Ook het VBSF stelde een boormachine ter beschikking.
We hadden 2 electrische boormachines en één op benzine. Voor het opladen van de batterijen hadden we zonnepanelen mee.

BCN: Hoe vlot verliepen de werken? Een wand van ruim 900 meter behaken doe je niet op één dag...
BVL: In totaal verbleven we 5 weken op en rond El Gigante, in ons basiskamp, of eerder het top-kamp, een bivak op 10 touwlengten van de top en aan de voet van de wand.
De snelst behaakte touwlengte nam slechts 15 minuten in beslag, spijtiggenoeg was dat niet steeds zo... Het werken in de wand was mentaal zwaar. Per dag behaakten we 1 tot 2 touwlengten, wat vrij weinig is en in het begin jumarden we dagelijks omhoog naar het top-kamp. Tijdens de rustdagen konden we gelukkig wat boulderen om het moreel hoog te houden.

BCN: Pas na 2 weken zagen jullie voor de eerste keer El Gigante in al zijn glorie.
BVL: Na twee weken werken, we hadden toen 10 touwlengtes behaakt, installeerden we het bivak en namen we enkele rustdagen waarvan we gebruik maakten om de wand ook eens vanop afstand te bekijken. Aan de overkant van de vallei toegekomen, zagen we dat we toen slechts 1/3 van de route afgewerkt hadden.
Toen zij we terug naar het top-kamp gegaan en afgedaald naar het bivak in de wand, met voorraad voor één week om het onderste gedeelte van de route af te werken.
We equipeerden nog 10 touwlengtes, tot aan de route van Stefan Glowacz, toen de drang om zelf te klimmen bijna onhoudbaar werd... we zouden dan maar de eerste 6 touwlengtes van de andere route gemeenschappelijk aan de onze maken.

BCN: Een gemakkelijkheidsoplossing?
BVL: Op het eerste zicht wel, maar de kwaliteit van de rots van het gemeenschappelijk gedeelte was ondermaats. Om de kwaliteit van onze route hoog te houden, hebben we dan toch een andere pijler behaakt, geen slechte keuze.
Toen we dan de onderkant van de wand bereikten, zijn we van blijdschap gaan naaktzwemmen in het dal!

BCN: De route was klaar, klimmen dan maar?
BVL: Op 5 april hadden we maar tien dagen over om ons project af te werken. We wilden de route in een zo kort mogelijke tijd uitklimmen en daarom gingen we eerst terug in de wand om de moeilijkste touwlengtes te klimmen. Eén ervan was Passage, niveau 7c!
In totaal behaakten we 26 touwlengtes en waren er 2 gemeenschappelijk aan Conspiracy of the fools van Stefan Glowacz.
De eerste klimdag verliep vlot, tot aan de laatste twee touwlengtes die we op 7a geschat hadden. Ik klom de eerste ervan voor, een prachtige barst waarin je layback moest klimmen, een extreme dulffer. Een iets minder vast stuk rots brak uit de barst en ik maakte een schitterende val.

BCN: Ondertussen bleef het weer stabiel?
BVL: Op de 2 maand die we rond El Gigante verbleven, hebben we slechts 2 dagen regen gehad en tijdens onze klim bleef het gelukkig droog.
Na die eerste klimdag was de fysiek van ons trio nog heel goed en het bivak was nog vrij comfortabel, we kenden het trouwens maar al te goed van de weken ervoor. Het lag bovenaan een grote barst waarin we onbedachtzaam ons statisch touw lieten vallen. We waren wel vergeten dat die barst wekenlang als toilet dienst gedaan had... who the hell dumped our static in the toilet!?
De tweede klimdag verliep ook heel vlot. De rots was echt schitterend: alle kleuren die je je maar kan voorstellen, plaatklimmen, reglettes, overhang... zeer compleet en gevariëerd klimmen. Om 18.30 uur kwamen we aan de top van de wand, we hadden toen iedere pas van de route geklommen, ook al was het voor 70% après travail.

BCN: Is Logical Progression de langste sportklimroute ter wereld?
BVL: We denken dit wel: eerder was er in Mexico een lange route van 15 touwlengtes van K. Smith. Paul Piana en Todd Skinner openden in Kenia een route op de Poi van 22 touwlengtes en onze route telt er 28!

Bert mag fier zijn op het geleverde werk

Logical Progression, een route van 28 touwlengtes over 900 meter op El Gigante, geopend in april 2002 door Lucas Laeser, Peter Baumeister en Bert Van Lint: